Bak hiç tek düze,kuralcı bir anne olmadım. Ben rahatlıktan yanayım. Bazen illa ki dikkat ettiğim şeyler oldu oluyor da. Ama her zaman her şekilde değil. Çocuk dediğin dışarıya kışın karın ortasında da çıkacak. Yemek saati,uyku saati, eve geç kaldık diye koşulmayacak. Ver eline bir simit ya da yolda dağıttıkları pişiden. Ya da eve dönüş yolunda uykusu geldiği her anda uyuyabilsin. ‘’Bugün de böyle olsun’’ diyebilmeli. Hergün değil bugün böyle olsun. O da mutlu olsun. İleride geriye baktığında hatırlayacağı bir anı bırak. Hergün aynı olursa, saati saatine bir rutini yaşarsa, ne anısı olur geleceğe dair? Ona bir koku, hatırlayacağı bir şarkı ve anlatacağı bir gün bırak. Geriye git düşün bakalım. Çocukluğunda yaşadığın en mutlu gün,sende kalan unutulmayan. Vardır mutlaka… Anlatırken seninde gözlerin ışıldadı mı? Onun da gözleri ışıldasın. Ona anı bırak. Mesela utanmadan çekinmeden koş sokaklarda onunla, parka gir onunla kaydıraktan kay. Bir telefon kulubesinde yağmurun dinmesini bekleyin. Oyuncakçıya girin tüm oyuncaklarla oynayıp oynayıp çıkın. Mümkünse zillere basıp basıp kaçın birlikte. Annesin sen ne giysem,nasıl çıksam diye bakma, giy ordan bir eşofman ya da bir şort tamam. Yaz olsa dahi ona buna bakma sen çek spor ayakkabını rahat koş onunla. Sen neyi nasıl istiyorsan öyle olsun. Bebeğine göre olsun. Çünkü sen annesin. Bazen arkadaşların gaza getirir bu ne hal biraz da sen yaşa giyin gez diye. Aldırmaa ! şunun şurasında 4-5 yıl onu sarıp sarmalar tüm çılgınlıkları yapabilirsin. Mesela koklaya koklaya saatlerce 4-5 yıl öpebilirsin. Sonra mı ? sonra onun hayatına sorumluluklar girmeye başladı mı çocukluk da bir yana,büyüdükçe değişir. Uzaklaşır. İşte 4-5 yıl da sana anı kalsın. Yaşlandığında hatırla diye çocuğunun bebekliğini kaçırma diye,kendine ve bebeğine anı bırak….